سه سر باخت

خیلی جالبه. "من" حالم بده، می‌دونم که سگم؛ و اگه با بقیه رو در رو شم پاچه می‌گیرم و حال اونارم بد می‌کنم. واسه همین نزدیکشون نمی‌شم، می‌ذارم پی‌ام هاشون رو بعدا جواب می‌دم، بهشون نمی‌گم از فلان کارشون ناراحت شدم چون می‌دونم اگه در حالت عادی خودم بودم ناراحت نمی‌شدم، باهاشون حرفِ غیرضروری نمی‌زنم، و و و ... بعد، آدما فک می‌کنن که من بی‌توجهی کردم بهشون و یه جور دیگه ازم ناراحت می‌شن! ینی وقتی حالم بده نه تنها باید خودم رو جمع/تحمل کنم بلکه باید از دل بقیه هم در بیارم که حالم بد بوده، چه باهاشون رودررو شده باشم، چه نشده باشم :))))) خدایا شکرت.