30

می‌خوام الان تو یه قطار به سمت شیراز باشم. رو تخت طبقه بالا زیر پتو خوابیده باشم در حالی که بقیه افراد هم خوابن و کوپه ساکت و تاریکه. سرم روی بالش سمت پنحره ست و دارم بیرونو نگاه می‌کنم و آهنگ گوش می‌دم، بارون هم میاد و نور چراغای دور بیرون توی قطره های روی شیشه تقسیم می‌شن. می‌خوام صدای تلک تلک اش رو بشنوم. به هیچ کس فکر نکنم. به هیچ چیز فکر نکنم. از هیچی منزجر نباشم. منتظر هیچی هم نباشم. نباشم.

 

خدا می‌دونه این چندمین شب از این سال کوفتیه که من اینو می‌خوام.